[Alıntı Başlangıcı]
Her şeyin yasak olduğu bir ülke varmış.
Tek yasak olmayan şey, çelik çomak oyunuymuş, onun için insanlar ülkenin arkasına düşen kırlarda buluşup günlerini çelik çomak oynayarak geçiriyorlarmış.
Yasaklar yavaş yavaş ve haklı nedenlerle konduğundan kimse itiraz etmiyor, alışmakta da güçlük çekmiyormuş.
Aradan yıllar geçmiş. Bir gün ülke muhafızları her şeyin yasak olması için artık bir neden olmadığını görmüşler ve ülke vatandaşlarına istediklerini yapabileceklerini bildirmeleri için ulaklar yollamışlar. Ulaklar, vatandaşların buluştukları yerlere gidip bütün yasakların kalktığını ilan etmişler.
İnsanlar çelik çomak oynamaya devam etmişler.
"Anladınız mı?" diye tekrarlamış ulaklar, "Artık istediğinizi yapmakta özgürsünüz."
Ulaklar yapabilecekleri ne çok güzel ve yararlı şey olduğunu anlatmak için çabalayıp durmuşlar, geçmişte bunları ne kadar çok istediklerini hatırlatmaya, artık yapabileceklerini söylemeye çalışmışlar. Ama kimse oralı olmamış, herkes oyununa devam etmiş, nefes bile almadan, atış üstüne atış yapıyorlarmış.
Çabalarının boşa olduğunu gören ulaklar muhafızlara gidip olanları anlatmışlar.
"Çaresi var." demiş muhafızlar, "Çelik çomak oyununu yasaklarız olur biter."
Bunun üzerine halk devrim yapıp muhafızları öldürmüş. Sonra zaman kaybetmeden çelik çomak oynamaya başlamışlar.
